Pagina's

donderdag 25 juni 2015

Zij van nr. 10 # 4

Bezoek”

“Jasses, Daan. Had je dat niet even op kunnen ruimen die slijmprop met haar en gras?”
“Ja, dat doe ik nu toch!
“Zo vies is dat niet, zo’n haarbal. Een beetje kots met gras. That’s it.  Ik zou het liever een paar dagen op laten drogen en gewoon laten liggen en dan pas weghalen, maar dat trek jij natuurlijk niet?
Hans ook niet, trouwens… Ik gaa al!”

(“Vind ze vies he Bobje, je haartjes. Is helemaal niet vies, nee. Is niets vies aan he, schattie? zijn gewoon je kleine lieve haartjes, he moppie, ja. Je bent zo lief, poekie. Kom maar krijg je nog een knuffeltje van me, zoetie”)

“Kom! We gaan naar boven.
” Wacht, wacht nog even kijken hier naar die mega ouwe deur met glas in lood. Oh, nou die is wel scheef zeg en hij klemt ook. Ouwe deuren punt nl. Dat zie je zo.”
“Zo, ga je lekker?! Wacht maar dat je boven bent, dan lul je wel anders. Dat heb jij allemaal niet in je bovenwoningkje, met je 60 vierkante meter,  je balkonnetje, je peuter en je zwangere buik.
“Sorry… nu ben ik niet zo aardig. Ik maak een grap dat weet je”

“Die trap, nou, daar zit wel een heel verhaal achter. Ik wilde het liefst een betonnen trap, net als in de Toneelschuur naar het dakterras, maar dat was te hoog gegrepen volgens de architect. Dus dan maar zo’n stalen met hardhouten trap. Volgens alle sites die ik bezocht met de zoekopdracht  “Gave trap met staal en hardhout” kwam ik er al snel achter dat dit een designklassieker is. De zg. Muizentrap! Voornamelijk gemaakt door Belgen.
Ergens half juni, toen het er op leek dat we niet of nauwelijks meer geld zouden hebben voor de afbouw, omdat de kosten van het casco veel duurder uitviel dan beoogd. Leek die aanschaf van die trap te moeten sneuvelen. Hans vond het ook allemaal niet zo boeiend, zo’n trap. Hij vind een krakerig cheap vurenhouten trapje ook al leuk. Als ie maar nieuw is.”
“We hadden een mini-reisje naar Frankrijk geplanned ergens half Juli, gewoon om even weg te zijn en een geinig festivalletje te bezoeken met vrienden. Kreeg Hans opeens een mail of ie vijf dagen wilde draaien voor een of ander kinder tv-programma als meester Frank. Precies in die Frankrijk-periode. Als we iets leuks in de planning hebben, wordt Hans gevraagd voor werk. Dat gaat vaak zo. Ben ik al gewend. Maar nu had ie het ineens over bedragen enzo, wat ie mis zou lopen als ie die klus niet zou doen. Dit kan ik echt niet zomaar laten schieten, Daantje".
De stilte die er toen viel was even te snijden. Hij voelde mijn ondertussen herkenbaar geworden teleurstelling. Mijn aarzeling het te slikken, of boos te worden. In plaats daarvan zei ik: "Oke, ga jij lekker meester Frank uithangen, maar die poen die je verdient is voor die trap. “
Oh. Oke. Dat is wel zo eerlijk.”
Het verbaasde me hoe vlot deze deal was gemaakt.
En hier staat ie dan, die design klassieker. Hij kraakt niet, kost best veel geld, is kind-onvriendelijk, loopt lekker en voor je het weet ben je boven. Goeie eigenschappen voor een trap. Wel jammer dat ie geile lampjes langs de trap in de muur wel wegbezuinigd zijn. Maar dat is ook weer een heel verhaal.



Wordt vervolgd

Geen opmerkingen:

Een reactie posten